I was there
Door: Guus
Blijf op de hoogte en volg Guus
17 November 2016 | Verenigde Staten, Los Angeles
I was there.
Waar was jij toen Trump werd gekozen?
Bizar, ik had me verheugd op een mooie, maar natuurlijk duidelijke verkiezingsstrijd. Zelf mee te maken in downtown Los Angeles.
Uiteraard met de moeder aller jetlags. Als je 18 uur vliegt, de datumgrens passeert en 14.500 km aflegt dan is het bolletje een beetje in de war. Voor mijn gevoel was het ergens donderdagavond in februari, maar in werkelijkheid stond ik op dinsdagmorgen 8 november om 10 uur 's morgens wat appelig voor me uit te staren bij m'n hotel in LA. Electionday!
Over enkele uren zou Hillary Clinton de eerste vrouwelijke president van de US zijn.
Not!
Ik nam samen met anderen plaats voor de tv om dit mee te maken. De middag waar mijn mond, samen met een mix van Amerikanen, steeds verder openging. Tuurlijk, ook om te gapen maar dat was niet de belangrijkste reden.
De verbazing was groot en werd steeds groter.
Zelfs de analisten van CNN bleven (semi-blij, want zij zijn fans van C) en FOX News (nogal fronsend, want zij houden van T) toen de stemmen van de oostkust deels geteld waren, uitleggen dat Clinton ging winnen.
Er waren tal van redenen dat de kanteling in de swingstates nog zou komen.
Die kwam niet, evenmin als de overwinning voor Clinton.
Verbijstering.
De volgende dagen zijn bijzonder.
Ik ben het ze gewoon gaan vragen, de Amerikanen.
Van winkelier Brad (democraat), via stukadoor Mitch (niet gestemd), tot taxichauffeur Alan (republikein) tot homeless Sally (niet gestemd).
Ik kreeg argumenten te horen op de vierkante millimeter (ik had een keer aanrijding met zo'n Mexicaan en die was niet verzekerd dus stem ik op Trump), van niet-stemmers die dachten dat het wel goed zat (in the US moet je je laten registreren als je wilt stemmen, ong 115 mln Amerikanen hebben gestemd, iets meer dan 50% van de stemgerechtigden).
Te gemakzuchtig, niets geleerd van de brexit. Zegt ze ook weinig, het is allemaal te ver weg.
Europa is het land van de vluchtelingen, van de afhankelijkheid van de VS.
Europeanen zijn anders en moeten gewoon dankbaar zijn dat 'wij' (Amerikanen kunnen erg goed 'wij'/'our nation' zeggen) zoveel landen van dienst zijn en dat is een keer klaar. Nu is het tijd voor onszelf.
Aldus de Trump-fans.
De vele democraten die ik sprak (Californië is een democratisch bolwerk) zagen het anders.
Ik was bij een demonstratie met uiteraard veel jonge mensen, mooi. Ik keek, luisterde en begreep.
Fanatisme vanuit overtuiging, maar soms ook om te laat (40% van de demonstranten blijkt niet gestemd te hebben) hun stem te laten gelden.
Californië is een ander 'land' en kent een veel socialere aanpak van een aantal landelijke problemen. De angst is groot om dat kwijt te raken. Het leveren van gezondheidszorg aan onverzekerden, van opvanghuizen voor jonge alleenstaande moeders, het serieus nemen van de drugsproblematiek, anders dan opsluiten.
Maar erger was dat veel radicale idioten, sorry, laat me dat nuanceren, dat veel overtuigde enthousiastelingen, een platform ervaarden om hun ongenuanceerde vuil (hun vernieuwende inzichten?) te spuien. Een paar voorbeelden? Ik noem er twee: het moet nu maar eens afgelopen zijn met 'those gunfree zones' in steden en, eerlijk waar, als de veiligheid van THE UNITED STATES OF AMERICA in het geding is, moet martelen gelegitimeerd worden. Nogmaals, verbijstering. Een democraat verzuchte 'en ik dacht dat de Britten het domste volk van de wereld waren. Now, they come second'.
I was there, ja en ik ga dit niet snel vergeten.
Wat een voorrecht om zoveel mensen te kunnen spreken, je een ( ja beperkt) beeld te kunnen vormen van echte mensen met echte zorgen. Mooi, maar ook weer niet....
Zoals ik ergens mooi las: laten we de fear achter de soms 'bijzondere' argumenten van de Trump stemmers serieus nemen, maar nooit hun intolerantie jegens minderheden accepteren. Their view may be wrong, but their struggle is real.
Straks maar weer fijn naar Nederland. Hoop dat wij hier wèl iets van leren.
Guus
Waar was jij toen Trump werd gekozen?
Bizar, ik had me verheugd op een mooie, maar natuurlijk duidelijke verkiezingsstrijd. Zelf mee te maken in downtown Los Angeles.
Uiteraard met de moeder aller jetlags. Als je 18 uur vliegt, de datumgrens passeert en 14.500 km aflegt dan is het bolletje een beetje in de war. Voor mijn gevoel was het ergens donderdagavond in februari, maar in werkelijkheid stond ik op dinsdagmorgen 8 november om 10 uur 's morgens wat appelig voor me uit te staren bij m'n hotel in LA. Electionday!
Over enkele uren zou Hillary Clinton de eerste vrouwelijke president van de US zijn.
Not!
Ik nam samen met anderen plaats voor de tv om dit mee te maken. De middag waar mijn mond, samen met een mix van Amerikanen, steeds verder openging. Tuurlijk, ook om te gapen maar dat was niet de belangrijkste reden.
De verbazing was groot en werd steeds groter.
Zelfs de analisten van CNN bleven (semi-blij, want zij zijn fans van C) en FOX News (nogal fronsend, want zij houden van T) toen de stemmen van de oostkust deels geteld waren, uitleggen dat Clinton ging winnen.
Er waren tal van redenen dat de kanteling in de swingstates nog zou komen.
Die kwam niet, evenmin als de overwinning voor Clinton.
Verbijstering.
De volgende dagen zijn bijzonder.
Ik ben het ze gewoon gaan vragen, de Amerikanen.
Van winkelier Brad (democraat), via stukadoor Mitch (niet gestemd), tot taxichauffeur Alan (republikein) tot homeless Sally (niet gestemd).
Ik kreeg argumenten te horen op de vierkante millimeter (ik had een keer aanrijding met zo'n Mexicaan en die was niet verzekerd dus stem ik op Trump), van niet-stemmers die dachten dat het wel goed zat (in the US moet je je laten registreren als je wilt stemmen, ong 115 mln Amerikanen hebben gestemd, iets meer dan 50% van de stemgerechtigden).
Te gemakzuchtig, niets geleerd van de brexit. Zegt ze ook weinig, het is allemaal te ver weg.
Europa is het land van de vluchtelingen, van de afhankelijkheid van de VS.
Europeanen zijn anders en moeten gewoon dankbaar zijn dat 'wij' (Amerikanen kunnen erg goed 'wij'/'our nation' zeggen) zoveel landen van dienst zijn en dat is een keer klaar. Nu is het tijd voor onszelf.
Aldus de Trump-fans.
De vele democraten die ik sprak (Californië is een democratisch bolwerk) zagen het anders.
Ik was bij een demonstratie met uiteraard veel jonge mensen, mooi. Ik keek, luisterde en begreep.
Fanatisme vanuit overtuiging, maar soms ook om te laat (40% van de demonstranten blijkt niet gestemd te hebben) hun stem te laten gelden.
Californië is een ander 'land' en kent een veel socialere aanpak van een aantal landelijke problemen. De angst is groot om dat kwijt te raken. Het leveren van gezondheidszorg aan onverzekerden, van opvanghuizen voor jonge alleenstaande moeders, het serieus nemen van de drugsproblematiek, anders dan opsluiten.
Maar erger was dat veel radicale idioten, sorry, laat me dat nuanceren, dat veel overtuigde enthousiastelingen, een platform ervaarden om hun ongenuanceerde vuil (hun vernieuwende inzichten?) te spuien. Een paar voorbeelden? Ik noem er twee: het moet nu maar eens afgelopen zijn met 'those gunfree zones' in steden en, eerlijk waar, als de veiligheid van THE UNITED STATES OF AMERICA in het geding is, moet martelen gelegitimeerd worden. Nogmaals, verbijstering. Een democraat verzuchte 'en ik dacht dat de Britten het domste volk van de wereld waren. Now, they come second'.
I was there, ja en ik ga dit niet snel vergeten.
Wat een voorrecht om zoveel mensen te kunnen spreken, je een ( ja beperkt) beeld te kunnen vormen van echte mensen met echte zorgen. Mooi, maar ook weer niet....
Zoals ik ergens mooi las: laten we de fear achter de soms 'bijzondere' argumenten van de Trump stemmers serieus nemen, maar nooit hun intolerantie jegens minderheden accepteren. Their view may be wrong, but their struggle is real.
Straks maar weer fijn naar Nederland. Hoop dat wij hier wèl iets van leren.
Guus
-
17 November 2016 - 22:45
Daniel:
Niet stemmen, wel achteraf demonstreren. Nee, dan zijn Franse stakingen nog effectiever. Ik zal ze misschien nooit begrijpen.
Of wij er van leren? Ben bang van niet. Zelfs nu Wilders haast wel failliet lijkt te gaan (not) om zijn minder-uitspraken. -
18 November 2016 - 13:46
Frank:
Eindelijk al je verslagen gelezen, was druk. Mooie teksten, mooie ervaringen. Coelho kan er een puntje aan zuigen. Beeldend of ik er bij ben geweest.
Of wij er van gaan leren, vrees van niet. Wie denkt dat het wel goed komt, moet zeker gaan stemmen. Wie denkt dat W. gaat winnen, kan beter thuis blijven. We gaan het mee maken.
Guus geniet ven je innercircle en tot gauw. -
21 November 2016 - 00:00
Marian:
Kom dan maar weer fijn naar Nederland. Duurt allemaal veels te lang -
21 November 2016 - 19:27
Frank (de Enige Echte !):
Mooi relaas, Sjaak. Er zit zowaar humor in, jammer dat we dat in het echte leven nooit in je hebben kunnen waarnemen. Wie weet heb je van die grappige gringo's geleerd als je terugkomt ... Ik ga je gevoel voor humor 3 december aan de tand voelen ... Bovendien ga ik dan checken of je nog echte cultuur kunt opsnuiven na al dat domme oppervlakkige Amerikaanse gewauwel ...
Marian heeft gelijk … Duurt allemaal veels te lang. Kappen met dat solistische geëxperimenteer, dat doe je voortaan maar in je eentje, ja …!
-
22 November 2016 - 14:50
Brigitte:
een reis waar je dagen over kan praten.
Prachtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
